Bir Karadeniz uşağına
Fıkraları yeniden yazana!
Şiirleri zekâ kokana
Kalemini kılıç gibi tutana
Mehmet Ziyâ Dinç dostuma
Nâm-ı diğer
Şiirlerin Ziyâsı’na...



Ne yazayım can dostum bilmem ki sana dâir?
Sen ki Karadenizden esip gelen fırtına
Dememişler "bu adam sâdece olsun şâir"
Hayâtın külfetini yüklemişler sırtına
Yine de yılmamışsın, sarılmışsın kaleme
Şiir nasıl yazılır göstermişsin âleme

Hececisin, ölçünün, kâfiyenin yanında
Yazdığın mısrâlara zekânı da katarsın
Yerinde duramazsın, lazlık var ya kanında
Arada bir artistlik yapanlara çatarsın!
Duruşun hep aynıdır tanıdığımdan beri
Bana "hicivci" derler, kalmazsın benden geri!

Bilirsin ikimiz de çok severiz şakayı
Serde muziplik var ya, takılmadan geçemem
Dikkât et de fareler kemirmesin takayı!
Senin tüm dostlarını kendime dost seçemem
Sağlam diye çürükler karışmışlar araya!
Kimi aka "kara" der, kimi "ak" der karaya

İftara buyur ettin, hamsileri yakmışsın!
Mısır ekmeği ise âdetâ taş gibiydi!
Masayı, sandalyeyi derme çatma çakmışsın!
Tatlı diye verdiğin berbat kazandibiydi!
Malzemeden çalmışsın ne tat vardı ne tuzu!
Yapar demiştim lâkin çevirmedin bir kuzu!

Hani isteme ile zar zor verdin hediye
Çaylar radyasyonluymuş, fındıklar çürük çıktı!
Vakti geçmiş seyleri paketledin ne diye?
Oysa heveslenmiştim, görüntüsü çok şıktı
Aklımdan çıkmaz artık bana attığın kazık!
Sana çok güvenmiştim, boşa çıkardın, yazık!

Bu kadar yeter de mi? Millet ciddî sanacak
Lâtîfeler hoş amma, kaçırmayım tadını
Gönlü zengin dostumu cimri diye anacak
"Cebi akrepli adam" koyacaklar adını!
Karadeniz insanı misâfiri hoş eder
Muhabbeti tatlıdır, ne elem kor ne keder

Uzun lafın kısası, şaka falan bir yana
Sen bu güzel defterde kaleminle bir renksin
Becerebildiğimce bir şiir yazdım sana
Dostluk kelimesinin karşılığına denksin
Özünle sözün birdir, bulunmaz sende riyâ
Sen ki benim gardaşım, sen ki şiire ziyâ.


30temmuzikibin12.


.