Sevgili Mustafa,

Edebiyatdefterine üye olduğum zaman kimliğimi gizlemedim. Bana sevgiyle bir adım yaklaşanlara ben iki adım yaklaştım. Biliyordum ki, gerçekten edebiyatla uğraşanların içleri de dışları gibi temiz ve ışıltılı olur. Tabii bu söylemlerim işi edebiyat olanlar içindi. Günü kurtarmaya, iki çift lak lak etmeye çıkanlardan bahsetmiyorum ki, işte onlar insana, düşünmeden, kim olduğuna bakmadan çamuru sıvarlar ama güneşin balçıkla sıvanamayacağını bilmezler. Çok şeyi bilmedikleri gibi…

Senin şiirlerini hep beğenerek okurdum. Bir şiirinde Manavgat’ta oturduğunu yazmıştın. İşte o zaman kafama koymuştum seninle tanışmayı. Nasıl olsa bir ayağım Antalya’da değil mi?
Tıpkı senin anlattığın gibi ansızın çaldım kapını. Hiç tereddütsüz. Bir kardeşin, bir akrabanın kapısını çalar gibi… Ve açılan o kapıda bir abla gibi karşılandım. Teşekkürler Mustafa, Manisa da bir ablan olduğunu unutma. Unutma ki, kapım her daim sana ve beni kardeş bilenlere açıktır.

Rabbim müsaade verirse, Türkiye sınırları içindeki dostlarımı bir bir ziyaret etmeyi düşünüyorum. Geçen hafta Uşaktaydım. Uşaklı hemşerilerim, değerli öğretmenlerim, Hasan Özaydın ile Mehmet Ali Yalgın’ı ziyaret ettim. İnanın, onlar da ben de çok mutlu olduk. Onları bilmiyorum ama ben kendi adıma çok mutlu oldum.

Değerli kardeşim, şu an şu satırları yazarken gözyaşlarıma engel olamıyorum. İşte, insanın insana gösterdiği art niyetsiz sevgi budur. Çok teşekkürler kardeşim. Kalemin de kelamında bitmesin. Sevgili eşine ve kızına sevgi ve selamlarımı ilet lütfen.

Güzel duyguları barındıran yüreğini kutlarım.

Çok sevgimle.