Yayla Yolları -3 (Sarıot’a Gidiş)

Dipsiz göle gelmiştik sulu koyak yanından,
Nilüferi seyrettik gölün ufak damından.
Azıkları açtık da, keşli ekmek soframız,
Unutmayız bu günü, ömrün güzel anından.

İkindi oldu vakit yürüyoruz yavaştan,
Katırcıları geçtik, sanki geldik Çuvaş’tan
Terlerken sırılsıklam oluverdi bedenler,
Gün sırtımıza vurdu, say ki çıktık savaştan.

Sarıot’tu hedefte akşama doğru vardık,
Özlem o kadar çoktu, yürekte yara sardık.
Muğar önüne geçtik yorgunluktan bayıldık,
Çay demledik odunda, içip biraz ayıldık.

Bağırgan’da bahçeler nede yeşil göründü
Bütün oba bir anda sessizliğe büründü.
Biraz zaman geçince akşam olmuştu vakit
Görünmez oldu dağlar hilkat siyah süründü.

Karanlıkta yol aldık, bastık yeri görmeden,
Çat yaylasın geçmiştik köpek bize ürmeden.
Meşeli dikçe yoldan indik bayır aşağı,
Ateş yaktık durup da köylü sığır sürmeden.

Bozkır’ım doyamadı Aygır başka bir âlem.
Görmeyince kaplıyor yürekleri bir elem.
Özlem birazcık dindi, düştük köyün yoluna
Şükür, yazıp bitirdi; vesselam aczi kalem.
Adnan Sivri / 07.12.2010/ 13:00