Bir mutluluk yolu seçtim kendime
içimde bir yerlerde
ama çok uzak ...
Uçsuz bucaksız yalnızlıkların
kara yankılarıyla yürüyorum

Gittikçe daralan, karanlık bir tüneldir hüznüm
İlerde bir yerlerde ateş böceği gibi parlayan
mutluluğu hayal ediyorum..

Hiç bir harfin başlatamayacağı bir isim seçtim kendime
ve gazetelerin kayıp ilanlarında
yayınlanamayacak kadar soluk bir yüz..
ve en yalansız anları..

Bir kırmızı halı gibi serilir ayaklarımın ucuna
kaygı dağları
Umutların soğuk yüzüyle burun buruna
Karlı yolları gibi uzak köylerin
Yüreğimin garip bir titreyişle onayladığı
Gökyüzünün gözlerindeki yağmurda yürüyorum
En uzun ağlayışları seçtim gözlerime
gecelerin incecik bir dokunuşla sarsıldığı
Bir kelebeğim şimdi
kapı, pencere ve duvarların sarıp sarmaladığı...

İlkokul önlüğümün cebine konulmuş bir mendildir umutlar
Yandıkça çoğalan bir kandildir efkar
ve içimde en geçilmez vadidir duygular
İnsanların kabul olmamış dualarıyla yürüyorum

Huzur bulsun diye ırmak ve deniz
Bir mutluluk yolu seçtim kendime
Ağacın kabuğunun altında süzülen
incecik bir suyla beslenen
yalnızlığım
ve bir çınar gibi kök salan hüznümle
Bir mutluluk yolu seçtim kendime..
Beynimdeki garip düşüncelerin
Yüzüme bıraktığı çizgilerde yürüyorum
Aynaların yalnızlığımdaki yıkanışında
ve sevginin
yüreğimdeki son inanışında...

Hakan Zengin