yaşlı bir fotoğraf gibi gece
nefesi yıpranmışlık kokuyor

korku kokuyor

ben korkmuyorum

kediler ve kimsesizler kapmış köprüaltını
onların bayramları hiç olmadı
bir haykırışı başlarına yastık yapsınlar
güvendikleri sokak lambası sönük
odasız bir yürek düşünde
çileye dönsünler yüzlerini
merak edenleri yok, ben merak ediyorum
kırışmış bu kuytuda
siren seslerinden korkmazlar değil mi?

üç kişiydiler
tıraşları üç numara değil
köpek öldüren sakallarında yalnızlık gürültüsü on numara
gözlerin çanağında yeterince kuşku
yeterince sokaklara kölelik masalı
açlığın mecburiyeti dilsiz
hayalleri bile yoksul


neler yaşadılar ki benden farklı?
o bedenleri nerelerden nerelere taşıdılar?
kediler de onlarla beraber yeni bir sokakta uyandı mı?
nelerden korktular?
devletten , polisten?
itilip kakılmaktan?
kimsesizlikten?
karanlıktan...

neleri özlediler
bir tas çorba?
bir ev?
çocuk sesi?
sevişmek...








gölge gibi çıplağım şehrin ortasında
yıllardır durmuşum böyle
bekliyor Tanrı bak
nedir unuttuğum?
nedir?

üzgünüm
özürlüymüşüm
kendimden başka çoğu şeyi düşünmemişim

elini tutmalıyım toprağın
elini tutmalıyım şehrin

sırtı hiç okşanmamışların

dans edelim mi?

keşif hali bu insanlığımın...