HAZANDAN MEKTUP VAR

Hazandan mektup var
Saçmalamış yine
Ne varsa saçmış ortalığa
Kaç yaprak varsa dökmüş şehirde
Ah o akşam sefaları demiş arada bir
Geveliyor
Diyeceği var belli
Sefası olmasın
Benim anlamadığım yerde gül biter.

Öpücükle mühürlemiş satırları
Mühürler bildiğin kuru yaprak sarısı
İllâki öpecek
Öpmesin istemem
Yaz kıyısında
Dünlere karşı
Acıları müteakip
Güneş öptü beni
Öpmesin istemem
Kuru yaprak sarısı.

Dört bir köşesini yakmış mektubun
Deli
İki de zil atmış zarfın içine
Oynatacak belli
Taktım zilleri
Oynarım bak, A’lı Z’li
Bir oynarım ki
Aklı hayâli donar kalır
Donar ya
Tanımaz oyunun bir harfini.

Kenar süsünde aklını döven bir adam
Ne kaşı var ne gözü
Ne yönü belli ne sözü
Niyet, düşlerime kâbus desem, değil
Şiirlerimle bozmuş kafayı belli.

Kimini eğmiş harflerin kimini dikmiş
Yatırmış yuvarlamış bir kaç ünlemi
Bir dörtlük geçmiş içinden
Kimler Geldi Kimler Geçti den esinlenmiş belli.

Kimler ekledi, sorma sakın kimler sildi
Hiçbirisi kasvetimi gidermedi
En eseni, senin kadar devirmedi
Kimler ekledi, kimler sildi

Sol anahtarı sağ köşenin mağduru.
Bu mektup hazanın son deli yağmuru.

Serap ERSOY (Ruhum Güneşten)

blog.milliyet.com.tr/hazandan-mektup-var/Blog/?BlogNo=344543