İçime bir kuş girdi anne.
Çırpınıyor sol göğsümün altında.
Çocuksu sevinçlerim,
Umutlarım...
Daha dün gibi aklımda.

Özgürlük o kadar da güzel değilmiş anne.
Oysa,
Özgür kalmayı ne çok isterdim bir zamanlar.
Sığınacak bir limana her zaman ihtiyaç duyarmış,
Özgür kalacak kadar büyüse de çocuklar.

Şimdi,
Bir fırtınada alabora olmuş teknem.
Ve
Limanım yerle bir...
Yokoluşunda yüreğim suskunluğunun.
Nasıl sarılır bu yaralar,
Nereye sığınır bu yürek anne.
Hiç adil değil bu oyun.

Hatırlıyorum da,
Dizim kanasa sen kanardın.
Yüreğim yansa sen yanardın.
Gerçek sanırdım rüyalarımı,
Benimle birlikte sende ağlardın.
Hatta,
Ben ağlamazdım çoğu zaman
Senin ağladığın kadar.
Çocukluk işte...
Nekadar hoşuma giderdi
Benim için üzülmen o zamanlar.
Kollarına sığınmam için bahanem olurdu.
Saçlarımı okşaman için,
Göğsünde uyutman için...

Şimdi...
Büyüdüm...
Artık gerçek sanmıyorum rüyalarımı.
Ve sırf sen görme diye,
Sen ağlama diye,
İçime akıtıyorum gözyaşlarımı.

Olsun...
Yine sen beni,
O umursamaz,
Vurdumduymaz kızın bil.
Görme gizli gizli ağladığımı.
Acımasın canın...
Biliyorum,
Hep benimle bir yanın.
Ve beni koruyan
Hep senin duaların...
................
HAKKINI HELAL ET

Betül Kasapoğlu