Varmış bir kötü kadın, Edirne’de,
Hasan Sezaiye yakın bir yerde,
O yoldan ayrılıp, eder tevbe,
Hakka yalvarır, salih amellerle.




Uygunsuzlar rahat vermez kadına,
Bırakmazlar kadını bir gün bile,
Bu kadın gelir de Hasan Sezaiye,
Kalabileceğim bir yer ver diye.




Dergahın kalır, kuytu köşesinde,
İbadetle meşgul olur, günlerce,
Fitneciler boş durmazlarda yine,
İftira atarlar O, büyük Veliye.




Geyik boynuzu asarlar bir gece,
Hasan Sezai, sabreder bu işe,
Aldırır, geyik boynuzunu dergaha,
Çalkalanır, bu günlerce Edirnede.




Yayılır, uyuz hastalığı bir ara ,
Yakalanır şehirde,kim iftira attıysa, ,
Uyuzu bulaşmaz diğerlerine ,
Hiçbiri çare bulamaz derdine.




Hasan Sezai,dayanamaz duruma,
Kılık değiştirip varırlar odaya,
Sizin ilacınız, Hasan Sezaide,
Ne duruyorsunuz,varın O Veliye.




Ertesi gün, dergahın önü taştı,
Çare için, herkes ona koştu,
Hasan Sezai verdi, geyik boynuzu,
Kazıyarak herkese, verdi onu.




Şifalandı ondan sürenler yarasına,
Pişman olup aldılar ondan bolca dua,
Bu dertten halasız diye toplayıp para,
Bununla çeşme yaptılar, dergaha.

12.05.2011-Kırıkkale
HİDAYET DOĞAN