7
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1641
Okunma
Sensizliğe mahkûm etme beni
ölümün adıdır sensizlik.
İçimde hep korkusunu taşıyorum
terk edilmenin.
Bir gün gerçek olur
terk edersen beni
ne güneş doğar günüme
ne geceme ay
vay hâlime vay!
Bir bir geçer gözlerimden
birlikteki günlerimiz
ve yığılır
hafızama hatıralar
sanki çöker üstüme dağlar
taşıyamam bu yükü.
Sensizliğe mahkum etme beni
zaman kısalmışken yaşantıda
çabuklaştırma ölümü
ölümün adıdır sensizlik.
İstanbul.
5.0
100% (8)
Cevap Yaz