Bana bakma,
Gözlerinde yeni ölmüş birinin hayat hikayesi,
Her haliyle sonu hatırlatan birinin gözleri
Gözlerin...
Muhakkak bir aşk deyimidir,
Kişinin gözleri...
Bana bakma,
Yavaş şarkılar dinlemiş gibi oluyorum...
Kulağıma yavaş,kalbime hızlı geliyor bakışların,
Deyim yerinde değil,
Gözlerin yerim değil;
Bana bakarken olmaması gerektiği kadar yalan...


Bana bakma,
Bir şiir yazarsın kağıda tutuşturursun ucundan,
Yanar,Üflersin küllerini uçuşup karışır havaya,
Ben nefesimi veremem gözlerine,
Söner feri,
Sönmesin...
Benden başkalarıda ölsün gözlerinde,
Benim can buluşlarım kadar...


Bana bakma,
Umuda çapkınlık yapıyorum,
Varsın bana!
Varsın umut gelsin bana...
Bana bakma,
Gözlerin derinl;düşersem,
Herkes gibi olurum!
Bana bakma,sana bakmam...
Sana bakarsam,bunun adı felaket olur,
İyi bakmam!



Şimdi söz konusudur,unutmak
Hayata karşı bir reflekstir ölmek,gözlerinde,
Gözlerinde ölmek öyledir...
Bana bakma,
Bana sen gibi bakma,
Sana sen gibi bakarım;
Aşk olur!
Gözlerinden şiir doğuyorsa,
Yaşamak budur,
Varsın öldürsün gözlerin,
Belki acıdır öldürdüğü,
Belki mevzu mutluluktur gözlerinde!
Bana bakma,
Çözerim sırrını,
Farklı haller devleşir içimde!
Yaşamak’dır gözlerin,
Aşkın sözlüğünde...