VAKIFLI VERMUTU

Kadehler boşalır hüzün içinde
Kelepçeli yalnızlık durur kıyıda
Bir kırık ekmek bekler
Yalnızlıkta siler bir tükrük
Unutulmuş olan kıyılardaki, kumlarla
Balıkların üzerine tükürdüğü her dalgada.

Olumsuzluklar kurur olguda.

Sonra özlem gelir karşına
Gözleri şişmiştir, ağlayamaz
Sonra kaldırırsın güzel elini
Yüreğin denizin yüreğinden
Elini daldırırsın yüreğime.

Durum olgudur denize bakışımıza

Sarıseki yollarından kayarız,
Payas’ın üzerinde yudumlarız,
Buğulanmış bir Vakıflı vermutunu.
Çektiğimiz açlık değer, bin kere bile
Yok ettiğin kaçırılmış alçaklığın
Bir balık yumurtası sağ avucunda çürümüş,
Gamzelerimiz yapışır kalır
İkimizin yalnızlığı grup olduğunda.

Olgumuz olumludur dalganın savrulmasına

Alçaklar buluta döner heykel olup
Biz yürürken elele Ulustan, Kızılay’a
Sessiz bir kasırga parçalar yontuları
Çürük yumurtalar dökülür yere
Koşar kimsesiz karınca orduları
Aşıklar öykü dererler gözlerimizden.

MUSTAFA SÖYLEMEZ 18.07.2012