bilinmekten buruşmuş sırlarıyla yorgun bakıyor
şiirin. biraz da orospusu makbuldür
diyen ayna. diyemeyen dil ile kışkırtıp kendimi
başlıyorum yazmaya. ben değilmişim gibi
eskidendi. kuyuların diri serinliği rutubetle beni
kadınların iri memeleri frengiyle inletirdi
tok tutan kolpalar yutup. inceltirdim kendimi
ne egzama. ne dudaklar ve yalnızlık
akrabalar dahi irkiltmezdi beni. bulaşacak yer
batacak ten arardım o zamanlar

o zamanlar. her öpüşte öldüren garantili aşklar
ayrılıklardan ansızın sağ kurtulmaklar
kaltakların adet sancısından sayhalar. elinde
eczasıyla akdenizli hindibalar çıkagelirdi
cangoloz gecelerinde küçük şehirlere ansızın
yasaklanırdı sevişmek. tutuşurdu gırtlağım
anasonlu yağlardan. yanardı ansızın
suları okunmuş muskalar asıp dilime. içime
silik cümlelerle varırdım. olmazdı
yatışmazdı yalnızlık. geçmezdi o sırnaşık egzama
şiir tutmazdı sularım. ben ansızın
rahman ve rahim olan kadınlara koşardım

bir yaz tarifiyim şimdi. gündüzleri uzatılmış
geceleri darmaduman. durmadan kurtuluyorum
bir dizenin noktasına bağışlanan hayattan

241008/1772bin12ist.