İlk emir, ilk ’İKRA’mdın sen, adını adımdan ayrı etmediğim...

Bıçak sırtı yaşamalarımdan geçerken,
orman yükleri omuzlarımda...
Gözyaşı göllerinde boğuldum,
ve incinen yüreğimin yaralarında,
an gelir ölüm olurdun dudaklarıma...
Üstüne üstlük sensizim...

Sana çıkmayan yollarda belkilerle yalın ayak,
çırılçıplak dolaşıyorum...
Ayağıma batıyor kimliksizliğim,
bensizliğin...
Nikotin yorğunu bir cüsseyle, hayatımın en okunaklı yeriydin sen...
İlk emir, ilk ’İKRA’mdın sen, adını adımdan ayrı etmediğim...
Gidişinle en asılası yanlarımdan atıldım, kör kuyulara,
tutunmaya çalıştıgım,
sen nöbetlerimin gece vardiyalarında...

Bu gece yağmurun bil beni sevgili,
sağanak sağanak sana düşmek,
sende ben olmak için göz çukurlarında yer ver bana...
Ömrüme öyle bir günlükmü girmiştin sevgili .! ?
Bir günde olsa, bin yıl gibi bendesin, bilesin...
Kelebek misali doğdun,büyüdün,
ve göçtün...
Aynı günde,aynı anda...

Hey koca istanbul .!
Aldın yine almak istedigim ne varsa elimden,
Senden kalanlarımı marmarada yüzdürüyorum sevgili.!
Sen’li anılarımı gömüyorum en karanlık dipsiz yerine ...!
Martılarına simit’te atmıyorum .!
Ve biletsiz biniyorum şahin reis vapuruna.!
Gitmiyorsun benden sevgili .!



Aşkım bu sille tokat’larımı haketti gidişinle sevgili.!
Aklımın darmadagın edilmişliğinden sıyrılmak istedim ,
seni liman’ım bildim ,can simidim sığındım, tutundum ey sevgili...
Nerden bilirdim ’’Derya’’sında bogulacağımı,
yitik,mağrur bırakılacağımı...

Ah sevgili,
kaparım gözlerimi sen basarsın kimbilir kaç uykusuz kaldığım gecelerimde...
Ey benim öznesine can-verişim,
yetim kalan düşlerim...
Aşk her sevdası belli başlılardanmı başlıyor umudu kırmaya ?
Ah sevgilim.!
Kulağına mırıldanayım ben bu gece,inim inim anlatayım bende’ki seni ...
Yüreğinde iz olayım , bilirsin iz üstüne sevda yerleşmez...
Ah kendim .!
Nede çok yanmış canın, kendine gel artık kendim .!

Mucizem gibiydin,olmaması gereken düş bildigim,
imkansızlık gibiydi gelişin,
ardı sıra çekip gidşin...
Bir cemre misali sobelenmiştim gülümsemelerine,
masalsı bir tatla d(a)lmıştı(n)m ...


Saat ayrılığımıza elveda şimdi.!
Dilimde aşk’tın sen,
uzak kaldın tuzak kaldın...
Ben hep sana S(k)ustum sevgili.!
Neyim var neyim yoksa, Hala’mı anlamadın .!
Anamdan emdiğim acılarıma ’Acı’ katarak gittin sessizce...
Kırğınım sana.!
Bu kez s(k)usmak için yazıyorum sevgili .!
Beni sensizliğe mahkum eden fani sen olduğun için ,
kızğınım sana .!
Ve yazacaklarım bitmedi hala...
Can’ım çıkmazsa belki...!!
rafet türk (rafet42)

Emek çekilerek yazılmış güzel dizelerdi, şairini kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.