AŞKIN SAHİPSİZ ÇOCUKLARI

Ölümsüz sevdalarımız, bir destandır belki de.
Biz sevdayı ön sözünden son sözüne dek yaşarız.
Gözyaşlarının nehirlere karıştığı bu öyküde;
Biz aşkın, sahipsiz bıraktığı çocuklarız.
Soğuk bir gecede, daha on beş on altı yaşlarında;
Eskiyen parkalarımızla aslında aşkın fukarasıydık.
Sevdiklerimizin oturduğu sokak başlarında;
Elden ele dolaşan bir çöp Samsun sigarasıydık.
Kimi zaman sadece içimizde yaşattık aşkı.
Çoğumuz sevdasını dillendirmeyi, ar sayardı.
Çalarken bir türkü ya da hüzünlü bir şarkı;
Dillenmeyen sevdalar gönülden gözlere kayardı.
Biz bir aşkımıza laf ettirmedik birde eli öpülesi anamıza.
Yalana gerek yok; çoğumuz karşılıksız sevdik.
Platonik deseler de içimizde büyüttüğümüz sevdamıza,
Biz adam gibi sevgimizi, adam gibi sevemeyenlere verdik.

Öznesi olmayan bir aşktı bizim yaşadığımız.
Cümleler kurduk içinde yârdan bahsedilmeyen.
Sevdalılarımız oldu ismini gönlümüze kazıdığımız,
Bir tek evlada ile adı bizden silinmeyen.
Yıldızlarla birlikte yürüyüp geçtik zifir gecelerden.
Sabahı olmayan karanlıklara karıştı rüyalarımız.
Hiçbir anlamı olmayan küçücük hecelerden,
Destanlara dönüştü o kutlu sevdalarımız.
Acı, sadece üç harften ibaretti tıpkı aşk gibi.
Ne zaman aşka düşsek, acıyı da tanıdık.
Çektiğimiz bu çilelerin de elbet vardı bir sebebi
Belki de biz, sevdiğimizin gönülde hiç olmadık.
Direndik yıllarca hayatın bize getirdiklerine.
Ne yardan geçebildik ne de serden.
Boyun eğmesek de acıya bir günden bir güne;
Giden yar, bir daha dönmedi o gittiği yerden.

Çoğu zaman yanımızda olmazdı sevdiğimiz
İçimizde bıraktığı sevdayla doyardık üç öğün
Bir ilkbahar arifesinde solup gitse de gençliğimiz,
Yeniden çocukluğumuza götürürdü hayaldeki o düğün.
Bizim için aşk; zeybekte, horonda ya da bir halayda;
Sevdiğimizle yan yana olabilme ihtimaliydi.
Gecelerin gündüzden daha uzun olduğu bir ayda;
Karanlık gecelerimize doğan güneş gibiydi.
Saygısızlık hiç olmadı bizim sevgimizde.
Annesini annemiz bildik, babasını da babamız.
El açıp da Allah’a her âmin deyişimizde;
Bir yastıkta yaşlanmaktı belki de tek duamız.
Bugün aşktan bize kalan, sadece özlemek var.
Paha biçilmez sevdalarımız, satıldı iki kuruşa
Lakin biz… Aşkın sahipsiz bıraktığı o çocuklar;
Sevdalarımızı feda ettik o delikanlı duruşa.

Harun ÇANKAYA