30
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
1711
Okunma

Özgür değil insanlar,ben özgür görüyorum
tutsaklığın demir boynuzları
deliyor duvarları
her duvarda aydınlık pencereler
kelebeğin üstünde çiçek
çiçeğin tohumunda kelebek
bir havuzdur silâhlar bende
patlamış mısır fışkırtan
dirilen ve ve diriltendir özgürlük
insanların yaşamı ellerinden alınır
ben alınmaz görüyorum
tohum istediği toprakta çıkamaz ama
güneşe yöneltir yüzünü
bütün yapraklar sanki secdede
doyasıya kullanırlar yaşam haklarını
aşk açar
solunası bir havada
kral da olsa eğer başını
açan çiçeğe!
sınırlar var, ben sınırsız görüyorum
mayınsız,askersiz, silâhsız
oysa görülmeyen bir nesneyim
dumanların doruğunda ışırım
görülürüm
alaca karga tüneyen bacadan
süzülürüm evlere
hep geç gülümsenir evlerde
elimden kalemim alınır
ben alınmaz görüyorum
düşüncenin atları özgür koşuda
herkesin çıkını, renginde gözlerinin
yüreği boyutu esnek
bir halkada
kuğu boynunda düğümsüz
bir incidir yaşamak
insanlar öldürülür
ben,öldürülmez görüyorum
gülünç geliyor sözde eşitlik
bütün insanların aynı haklara sahip olması yalanı
dağda üşüyenin ısıtacak kanatları yok
bol gerdanlı, bol altınlı gülüyorlar
ikiyüzlülük fokurduyor çaydanlıkta
çiçeklerini yoluyorlar
özgürlüğün
aramıyorlar bile
kaybolan yüzlerini
özgür değil insanlar
ben özgür görüyorum
eski şiirlerimden / Nazik Gülünay
5.0
100% (19)