Var

Aman yolcu gitme yollar kapanmış
Dağlar yüksek kar yağıyor boran var
Hele gel otur da kaya dibine
Burdan başka de gidecek neren var

Bu öyle bir yer ki hiç bir kuş uçmaz
Ne bitki yerişmez ne orak biçmez
Ne canlı uğramaz ne kervan geçmez
Ne bir mesken kuran ne de gören var

Bekliyorsun Hızır gelmez nerede
Ağlama ki bir ben kaldım burada
Bak Günay Yıldız da bekler sırada
Yıllardır nöbeti için duran var


Günay Yıldız


1954 yılında Kars İli’nin Arpaçay İlçesi’nin, Karahan köyünde doğdu. İlköğrenimini köyünde, ortaöğrenimini Kars’ta tamamladı.

Aşıklık geleneğine ve şiire ilgisi küçük yaşlarda başladı. Bir süre Aşık Karahanlı’ya çıraklık ederek bilgisini pekiştirdi, makamları öğrendi.

Özellikle lise yıllarında girmeye başladığı aşık meclislerinde kendini daha da geliştirerek yörede adını duyurdu.

Şiirleri çeşitli araştırmalarda yeralan Yıldız, bugüne dek birçok yarışma ve şenliğe katıldı, değişik ödüller aldı.

Günay Yıldız’ın hem usta malı, hem de kendi türkülerinden oluşan birkaç albümü hazırlandı.


)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-484-)(-)(-)(

Yaralıyım, yar elinden, yaralı
Ne yaram saran var ne de soran var
Herkes diyor bana, bahtı karalı
Serimde fırtına bir de boran var

Dolaştım çölleri kuru sahrayı
Gözlerinde gördüm ayı, zühreyi
Her gün düşlerime giren uhrayı
Ne hayır diyen var ne de yoran var

Menfat için farklı durur gözünde
Gidecek kalmadı gayrı izinde
Tamam deyip yemin olan sözünde
Ne durdum diyen var nede duran var

Hâk sözün duyunca titrerdi beden
Bed ile bereket kalmadı neden
Ulu çınar gibi nasihat eden
Ne evliya kaldı ne de eren var

Helal mi,haram mı kazancım,param
Gün gelende elbet yanacak çıram
Herkesin önünde yiyorken haram
Ne gördüm diyen var nede gören var

Kulak veren olmadı hiç sesime
Ağıt mı yakan var acım, yasıma
Verdin mi Hakkını, mazlum, masuma
Ne verdim diyen var ne de veren var

Elinde sazı var yedi tellidir
Hep alan değildir veren ellidir
Yol aramaz, onun yolu bellidir
Lüzumsuz elinde musaf,kur’an var

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz