ucuzlaştıran diller
kelimelere
ne zaman musallat oldu

farkında bile olamadan
daha kaç kere evrileceğiz
söyle

bilmem kaç satırlık
ömürde
daha kaç kere çevrileceğiz

size yazabilecek
tatlı sözlerim yok
kapımdan dağıtabileceğim
bayram şekerleri

uyaklarım da yok
ne de kafiyelerim

ama hikayelerin var senin;
puslu gecelerin
tadı damağında unutulmuş rüyaları
hayal gemilerimizde

bu şiirleri ben yazmıyorum,
şimdi
sen yazıyorsun
her mısrasını yeni baştan

tıpkı benim de
başkalarının şiirlerini
yazdığım gibi

haydi o zaman
şimdi neşelenelim
adresi veriyorum;
caddede ki
en açık
kafenin
bahçesindeyim

önce
sütlü kahve söyleyelim
inandığımız hikayelere
kollarımız bükük

bir fransız şarkısı
sokak lambaları altında
“r”lerin peşinden
gölgelere uzanalım

paltosuna sarılan adamlar
hiç şaşmadan kış günlerinde çıkıp
kaybolurlar
bahar gelmeden

oyuncaklarım vardı benim
oynamaktan bıktığım, sonra ben
başkalarını aldım
ama kurtulamadım
kurtulamadım

neden biz
bu mısraların
hiç tükenmeyeceğine inandık ki

karakalem
çalakalem
sırra kadem,
soluk hayatların
boyayıp çevirelim astarını

ve buluşalım orada;
öne eğik başımız
dertlerden uzak,
tüm masumiyetimizle
çırılçıplak
sarıalım

07.07.2012