3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1369
Okunma

Küçük bir çocuktum,,
Güler oynar kimseyi kafaYa
takmazdım..
O zaman kanayan hep diz yaralarım
olurdu..
Ağladığımda annem yanımda olur
yaramı sarar hafiflerdi..
Öyle masumdu ki kalbim,
Kin nedir bilmezdim...
Susturamazdılar beni... Kendimce
eğlenir, coşardım..
Yarınlarıma hep umutla bakar,
Yeni oyuncaklarımın heyecanını
yaşardım...!
Şimdi oynılan hayallerim oldu..
Umutlarımla onurumla oynadılar
hiç aldırış etmeden... Tenezzül bile
etmeden...
Şimdi ağladığımda teselli eden yok..
Umursayan yok,, ne oldu? neyin var
diyen yok..!!
Anladım ki hayat bos. . .herşey boş..
Yarınlarıma bile telaşla bakar
oldum...
YORULDUM.. YENİLDİM...
Artık bitti pilim..
Hayat gelme üstüme,, bak pes
ettimm.!!
Gelme artık... bende insanım.!
BENİM DE VAR YAŞAMAYA
HAKKIM ..
5.0
100% (3)