Son konuşmaydı son sözlerdi
dudaklardan kızgınlıkla dökülen
kendi yolumuza gidecektik
,kendi baharlarımızda düşen cemrelerle ısınacaktı içimiz,
sözcükler düğüm düğüm olması gerekirken
ne kadar rahattı söylenenler
–kızgınlık akrebi deliğinden –
çıkarmıştı,
sıradan bir kavga gibi gorunsede sondu,
her şey
bünyeler kabul etmesede gerceği,
hala içimde kocamansın hala büyüyorsun hala masallar anlatıyorum ,
gecenin vakitsiz zamanlarında kendimce ,
yoruyorsun beni küçük kız içimde koşturmaların yok mu ?
Dur diyemiyorum sana gidişine diyemediğim gibi,
koş koşa bildiğin kadar bir aşkın kollarına ,
götürdüğün bakışlarımı yüreğimi koy ver
Erciyesin tepesine,
karı erimez buz tutar miladı sen olan yüreğim ve aklımın evveli sen ,tutunduğum sen , kör bakışlarımda esen zülüflerin kokusunda sen , sen ….

Nazlı yar ,kanat takıp sevgimi göndermek
istediğim zamanlar da kırgınlığıma yenik düşüp
soldurdum her badeyi yudumlarken kaldım ,
geceleri ördüğün atkılar ,ve o küçük notların hala durur
korkuyorum bazı zamanlar bakmaya ,
bir hayalsin artık benim için sana dair bütün gerçeklik
yok ki nazlı yar içimde seni senli bir düşteyim ,
, yüzlerce öfke nöbetinde eskidim ,
Ve iyi değilim artık kalemim solgun cümlelerle dostlukta,
başka bir sevda konmadı solgun cümlelerime ,
baya bir kiloda verdim ,
saçıma ilk aklar düştü, bilmem ki nerdesin,
hangi eller sarıyor seni , hangi hülyadasın bilmem ki,


Baktığım yıldızları görüyor musun? gözlerinin yansıması düşüyor her gece ,uzun zamandır geceleri uyuyamıyorum , gökyüzünde ki yansımalarını yakalarken buluyorum kendimi,
Kara kaplı deftere sığmıyor artık yazdıklarım tükendi, okuyamadığın bir türlü ,ne kadar çok merak ederdin , ve geceleri sana anlattığım masallar gibiydi yaşadıklarımız ,

.
abdil