1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
998
Okunma
Hep kendimden bir şeyler koydum kenara
insanları incitmekten korkarak
gün doğumu sevdalarda başım dumanlı
kum yangını sahillerde martılar
limanlarda
üzgün deniz vedaları zamansız.
Göz bebeklerinde gizli tren rayları,
her istasyon köşe taşı
bulutlu
dert sağanağı
her tünel sonrası karanlık
masallarda kaldı -samanlık seyran mı ne-
ben oldum-olası derdinleyim tek yine.
Her yağmurda bir tarafım eksilir
-yağmurlu bir güne rastlamıştı gidişin-
bir yanım kalmaya taraftar
gitmek kolay kalmak hüzün
hep insafsız beklemek.
Şimdi kuşku anaforlarında yüreğim,
telaş içindeyim
acılara rehine,
kendimden bir şeyler koptu bu akşam üstü,
derdinle ve senle dopdolu
yüreğim yine...
Cevap Yaz