6
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2546
Okunma
Bir yaz günüydü
Zaman akşamdı yalnızdım
Daldım siyah beyaz resimlere
Kaldırdım başımı baktım
Çocuk yıllarım yaşım on,onbir gibi
Arada izinsiz kaçak gidiyorduk
Atı arkadaş hafta sonu yaya
Dağdan on kilometre sonrası
Yer izmir inciraltı denizdeyiz
İskeleden denize atlıyoruz
Bir ben,bir sırrı,bir ahmet
Atlıyor dalıp dalıp çıkıyoruz
Sıra bende çivileme atladım
Oda ne boyumu geçiyordu
Ayağım toprağa değmiyordu
Üçüncü halkadan atlamışım
Dalıp çıkıyor nefes alamıyorum
Şerit gibi geçen yaşam filmim
O ara ben öldüm arkadaşlar
Korka korka zor söylediler anneme
Cemal boğuldu öldü dediler
Dediler annem dövünüyor
Bütün mahalle toplandılar
Arkadaşlara bağırıp söyleniyor
Cenazemi mahalleli kaldırılıyor
Topluluğun arkasında annem
Hem bağırıp hem dövünüyor
Cenazem gider ben batıp çıkarken
Oda ne ayağım toprağa değdi
Cenazeme toprak değmeden
Deniz içinde ayağım toprağa değdi
Zıplaya zıplaya tek nefes çıktım
Cenazem yolda kaldı,filim kesildi
Ben dünyaya sanki yeniden geldim
Hani derler ya kişi yaşamını yaşar,
Filim gibi gözümün önünden geçer
Hemde nasıl geçer hem ölür, hemde yaşarsın
İşte yaşamın son filmi gibi bu
hüsranla ölüyor, yada mutlu bitiyor,
İnsan yaşarkende ölüyor...