Hayatı yaşayayım dersin çalımları atarsın,
Hiç beklemeden çamur hayata batarsın,
Akşam yatıp sabah değişmeden kalkarsın,
Hiç düşündün mü bunları niye yaparsın..

Yaratan yaratmış insanlığı övgü ile
Akıl denen bir nimeti vermiş sevgiyle,
Kullanmadığın akıl niye gezer seninle,
Düşün bir zaman sonra ne gider seninle..

Nefsin çizer bir yol amansız ona koşarsın,
Neden görevlerini unutup hiçe sayarsın,
Kendin söyleyip ama kendin yapmazsın,
Yaşıyorsun ama söyle nasıl bir hayattasın..

Dünya verirsin her malın bir vergisini,
Bu vergiyi verirsin dünyadadır getirisi,
Ahret günü nasıl verirsin canın vergisini,
Tahsili ameldir bulamazsın bundan gayrisini..

Dünya da atarsın yaşam adına hep çalımı,
Baki mi kalırsın korkutur teneşir adamı,
Başına gelip sadece imam verir talkımı,
Bunda sonrasında zor atarsın artık çalımı..

Bir gün elbet her nefis ölümü tadacaktır,
Dünyada yaşamlar elbet son bulacaktır.
Hiçbir kimse baki olarak kalmayacaktır.
Asıl mekân ahrette mizan terazisi kurulacaktır.

Dünyada yaptığın bir, bir dizilir önüne,
Bütün yaptıkların sıralanır birden gözüne,
Çalım atamazsın dönmüşsün asıl olan özüne,
Bir şey değiştiremezsin konulur mizan terazisine..

Ahlar vahlar yapsan orda faydamı verir,
İtibar istesen orda onur rütbemi verilir,
Orda sadece Allah kulu diye isimlendirilir,
Kurtuluş ancak dünyadaki güzel amelledir..

Ey! İnsanoğlu dünyadan göçmeden düşünelim,
Kendimize çeki düzen verip düstur edinelim,
Yaratanın izinde kulluğumuza yerine getirelim,
Kurtuluşumuz için Yaratana dua ve zikir edelim…



zekeriya başgün (caniyisever)

İhlasla yazılan yürek sesini kalemini kutlarım
Şiiri haz alarak okudum
Kalemine yüreğine sağlık ustam
Saygılar selamlar