Sopranolarım ardı sıra...
Sen altodasın...
Ben şah,
Sen vezir...

Nar-i hicranın özrü yok bana...
Ben aşk-ı zar’a...

Işığın demetlerini atıyor seyirci...

Kollarımızda ip...
Ayaklarımızda ip...
Başımızda ip...

Ve şaşkınlıktan şaşı biz...

Metropolitan operasının,
Aşk kuklaları...
Biz...

Yukarıdan aşk,
Göz kırptıran hülyalıkta...

Canım yanıyor...
Özlemin iplikleri acıtıyor...

Ayak uçları,
Cilalı duygu parkesinde kayıyor...

Yaşlar gül olmuş...
Ben göller yöresinin kızına...

Aşk seni salıyor...
Koparıyor iplerden...

Kaçıyorsun,
Bana bakmadan...
Kurtarmıyorsun,
Beni buralardan...

Elvedanın dilleri düşmüyor...

İtalyancası ise anca...

"Con Te partiro..."

İngilizcesi ise sonraki ses...

"Time to say goodbye..."

Türkçe nağmeden anlayan şahlanıyor...

"Elveda deme zamanı..."

Tek olma zamanı...
Tek yaşamaya devam...

Metropolitan beni atsa uzaklara...
Yaşamasam?...

Ölüm kurtuluş olsaydı,
Yaşarmıydım bu zamana kadar...

Ve ben,
Metropolitan operasının...
Şah sopranosu...
Yarsız...Altosuz...

Ve ben aşksız...

ŞAİR-İ SİNEM-İ GÜZEL(Perizer...)
SİNEM ÖZAŞGIN...