yeminler etmiştik
kim kaybederse bu aşkın nurunu
ateşte odun gibi yanacaktı
dilde dua olmuştu sevda sözleri
ve
yürekten ’amin’ demiştik
unuttun mu


ufuk kızardı artık gün de batıyor
kaç kez yaktın bu ateşi
böylesi simsiyah ve karanlık
sana kalbimin bahçelerini açtım
saf sevgiyle dolu olan
bu zalimlik niye
güllerimi kopardın
suyumu kuruttun
zakkum içirdin saatler boyu
bu ne bitmez bir azap
bu hangi niyetin halis karşılığıydı
beni sensizliğe mahkum ederken
kendini kül edecek yemini bozdun

duygusuz merhametsiz
zalim oldun ezen oldun üzen oldun
herşey oldunda bir bana eş olamadın
sevdama leke sürdün kirlettin
şimdi sadece beni
gözyaşlarım temizler
dilim varmıyor yine de
adına beddua etmeye
sen benim Labezerinimdin
gözlerimden kayan
ellerimle yüzümü
örttüğüm seccademde

ezan okunmakta
müezzinin sesiyle inliyor yer gök
aklım sana takılmışken
bağlayamadım ellerimi
huşu içinde
iki vakit arası dönerim diyordun
okunan ezan ey yar sela değil
ölmediysen neredesin


azaptar