Uzun kış gecelerinde beyaz kardı tenin,
Ne kadar dokunsam,
O kadar yakardın!
Öyle göçebe kuşlar gelirdi geçerdi saçlarının rüzgarından,
Öyle mevsimler tükenirdi de;
Sen hep kalırdın aklımda...

Elçiye zeval olmaz akşamlardı üstelik;
Güvercinler konardı balkonuna,
Ne dokunabilirdin kanatlarına
Ne de benim yolladığımı anlardın.
Hep uçamayandın sen;
Ben ise her gece rüyalarına konardım...

İşkenceci saatler sarardı dört bir yanını;
İğne iğne batardı ellerimize
Her dakikası!
Ne ileri sarabilirdim anı,
Ne de geri.
Hep durulurdu okyanuslar,
Ben yüzerken gözlerinden içeri...

Masamda rakı,mezemde peynirdi aşkın;
Ne kadar az içsem de sarhoş olmazdım,
Biraz sersemlerdim;
Hepsi o kadar...
Sonra senin adın geçerdi her şarkıda;
seni mırıldanırdım,
Gece biterdi,
Sen;
Yine bardakta kalırdın...

Sorgu sual nöbetlerinde;
Cevapsız bir çağrıydı sözlerim,
Ne sen işittin beni
Ne de ben ulaşabildim sana.
Hep kapsama alanı dışındaydı yüreğim;
Sen ise hep aranırdın...

Bilmezsin ne ahir bir zamandı yokluğun
Ve ne kadar uzun sürdü açlığım...