Asırlık çınar ağaçlarından dem alıyorken zaman
Doymamış ümitlerin bezirganında coşuyorken çağlayan
Albenisi sürprizler vaadettiğinde çınlıyorken sesi
Ne yağmurlar yağardı pencereme o zaman
Islatmazdı
Aldanırdım
Şemsiyesiz yakalanırdım..
Kavakların yel mevsimi
Anlıyorum seni..





Sen hep söylerdin bana bunları
Oysa ki
Oysa hayat bana hep bayram
Edasıyla uyanırdım derin uykudan
Sözün bittiği yede başlarmış meğer hayat
Anlıyorum ki..
Senin yüzün hep güneşten taraf
Ayın deli sulara aksi
Bir zamanlar ben bu değildim ki...
Sürükledi yıllar belki..





Rengi mavimsi..
Dil-ruba müjdelerdi ilk günden beri
En doğal hali..
Sıcak nefesi..
Söylemem gerekli..
İsmini..
Sanki bıraktığım gibi bulacağım seni
Sanki öpeceğim elini
Koşacağım yanına yollardan
Soluğumda bulacağım seni..
Oysa biliyorum gerçeği..





Ah..
Antik özlemlerimin kuytusundaki mor akşamlar
Her şeyin gizi..
Seni kaybettiğim günden beri..
Hangi gün öldüğümü hatırlamıyorum..
Bu kez yine yağmurlar yağıyor
Bu kez ıslatıyor beni..
Lakin şemsiyesiz yakalanmadım bu kez
Artık dinliyorum seni..





Bir çentik attım yine
Ruhumun gözüne
Görünmemişi görsün diye
Bir damla gözyaşı
ve yeldeğirmeni
Öğütüyorum yine kendimi
Çok özledim seni
Yine dua ediyorum
Duyuyor musun babam beni..?




Dökülüyor satırlara birer birer inciler
Bir portre ve şiir simi...



HAZAN