Elhak! Bir boyun ki; Hakk’a büküle
İğrip, zemmi nazar kaleme değmez!
Meftûn- u müstakîm döner mi küle?
Hiçbir cehd-i beşer âleme değmez!

Beyan hafî ise sözde saklanır
Reyyan kapısında sâim aklanır
Niyet hayr değilse nasıl paklanır?
Üryan cihan olsa ihrama değmez!

Hangi ibrazdır ki eksik biline?
İnfaz kan damlatır adlin diline?
Niyaz mübaşirse nazın iline
Dil tûfan olsa da merama değmez

Anlık vehecan mı, köz mü, alaz mı?
Bir muhkeme sınır gerçekten az mı?
Mısraın meramı adv mi, ikaz mı?
Nazar-ı tefekkür ildeme değmez!

Kevn-i ziyâ ise karanlık muhal
Gerçek türab ise gayrisi hayâl
O’nun üflediği bilmez başka hâl
Hükm-ü maznun kat’a erdeme değmez!

Elvan-ı riyazın hâli sarihtir
Mevsim sayf’ta ise şitâ kerihtir
Kara mı beyaz mı şâhit tarihtir
Sabır, kahır varken behreme değmez!

Verâya içilen and zâyî olmaz!
Vakf, muhkem kaledir, hem mâyi olmaz
Dost, dostsa yarada bir payı olmaz
Devâda şâibe merheme değmez!

Elif kalmak varken vav’lık mı? Neden?
Nedir ki dokuya sirayet eden?
Dert etme, üzülme! “ Kendine yeten! “:
Hüsn-ü niyet hırsla " çehrem " e değmez
Âra meftun bir vech şek’e baş eğmez!