Benim de ilk sevdiğim bir adam vardı,
Sımsıcak nefesini hissettiğim,
Elinden güvenle tuttuğum,
Gözlerim kapalı inandığım,
Kanatlarına tüneyip uçtuğum...
O Adam,
Adam gibi Adam,
Babamdı... babam...

Gidişinin mahsunluğu çöktü omuzlarıma,
Söylediği,yazdığı,yaptığı gelir hep aklıma,
Sırlarımız vardı sakladığım en saklıma,
Hep hayıflanırım şu yaşamdaki onsuzluğuma...
O Adam,
Adam gibi Adam,
Babamdı...babam...

Ne ansızın gidişi ,ne yılların geçişi,
Kaptırmadı kimselere gönlümdeki yerini,
Onun o enginmi engin, dik duruşu,
Örneğimdi tüm gelmişi geçmişi...
O Adam,
Adam gibi Adam,
Babamdı...babam...

Şimdi sarıldığımda içimi mezar taşı serinletmiyor,
Kimseler beni onun gibi sarıp koklayamıyor,
Eğriyi doğruyu bana göstermiyor,
Sevincimide üzüntümüde anlamıyor...
O Adam,
Adam gibi Adam,
Babamdı...babam...

Daha da acı ve en ihtiyacım olan,
Mahrumum o şefkatli bakışından,
Biliyorum ki sen yattığı yerde rahatsın.
Çünkü tanıdığım insanların en günahsızısın...

Ya ben...ben sensiz babam,
Kanadım kırık,
Boynum bükük,
Hayallerim sönük...
Anlıyacağın babam..
Sensiz çoook yalnızım,
Sevgini koy bir yana,
Öfkeni bile özledim...
Çünkü senin hışmın,
Yalnızca yanlışa ,riyaya,
Ve kıymet bilmezliğe idi...
Gidişinle birlikte,
Ufkumdaki tüm parlak yıldızlarda kaydı....


15 yıl önce ebediyete uğurladığım babam,idolüm ve yaşam kaynağım babama ne yazsam,ne kadar yazsam azdır.Sesini nefesini ve sımsıcak bakışını çok özledim.Yarın mezarına o en sevdiği fesleğenleri koymaya gideceğimden yazmaya vaktim olmaz belki diyerek ona duygularımı bu gün sayfama astım...


ÇİMDİK 16.06.2012