İşimiz, küfrle savaş,
Hakk, gayrıya salmamış!
Gel nefse uyma yavaş;
Yay, Mü’mine dolmamış!

Doğru otur, yan durma,
Fırıldağı döndürme,
Dil ocağın söndürme;
Dedim ama almamış!

Oktur sözüm, öte dur,
Nadanlıkta nev zuhur!
Behey nefse uymuş kör;
Tefekküre dalmamış!

Biz ki; Sevi işimiz,
Dosta değmez taşımız,
Kal’a gibi döşümüz;
Top, Tüfenkte delmemiş!

Azcık baksa görecek,
Kemalata girecek,
Muhabbeti derecek;
Şeytan düşman bilmemiş!

Duruşumuz hak dedik,
Gözün açta bak dedik,
Gurur, kibri yak dedik;
Ayıp kamil olmamış!

Muhabbettir davamız,
Kül edüben hevamız,
Hakk’ta derde devamız;
Nefsi kesip bölmemiş!

Ozan İlo, ham mı bu?
Bizi etmiş, zem mi bu?
Er mi, kör mü, kim mi bu?
Hakk’ı bilip, gelmemiş!

İlhami Erdoğan


Bu Şiirin Hikayesi; Yine Şiir!


Her harfi, kırka böldüm,
Kırkta düşündüm cem’i!
Aczimi hırka bildim;
Eynime giydim hemi!

Hamama giren terler!
Nadanlar, t’an yerler!
İmandan şaşı körler;
Doğrultur sahi kimi?

Arif olan, zan etmez,
Karga oluben ötmez!
Kibredip, hava atmaz;
Kibre akibet Tamu!

Şeytan işi; Yat, uyu!
Düşersin, kazma kuyu!
"BEN"lik, devirir boyu!
Meydan, süpürür hamı!

Cahile acı sözüm,
Arif’e baldır özüm!
Soysuza bakmaz gözüm;
Yıkılsın, evi, damı!

Ozan İlo, Hakk dili,
Sözleri, hikmet dolu,
Şaşırmaz doğru yolu;
İçmiştir, Hakk’tan dem’i!..
03.11.2007/17.27