1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1360
Okunma
Her yer siyaha büründü.
Ne göz görüyor,
Ne de bir ses var uzaklardan yankılanan.
Tek sendin karanlığımdan çıkan.
Birden bire,
Böyle pat diye.
Ellerindi beni hayata bağlayan.
Bu dünya sensiz olmamalı.
Sen hep varolmasılın.
Ölümsüz bir tanrı gibi.
İnsanlar tapmalı sana.
Senden öğrenmeliler aşkı, sevgiyi..
Aşk;
Dudaklarının erişilmezliğiydi.
Ellerine dokunduğumda,
Kalbimin o küçük, hızlı çarpmasıydı.
Gözlerinin yeşilindeydi.
Gülüşlerindeki gizemde.
Kıskanç bakışlarındaydı aşk.
Sen,
Aşkın ta kendisiydin.
Şimdi nerelerdesin ?..
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz