Bin parçaya bölünmüş düşlerimle
Sitemden duvarlar örüyorum
İki gözüm

Hasret zılgıt çekiyor sağır gecelere
Kurşun oluyor ağıt

Kar pınarlarının gözelerinden su içerken
Güzel gözlü ceylanlar
Tuzağı görünce ürküp kaçıyorlar
Gökyüzü karışıyor birden şimşekler çakıyor
Yıldırım düşüyor payıma
Yangın başlıyor

Çekiçle örs gibiyiz yâr
Elin havada keskin kılıç
Kolunu her indirdiğinde kırılıyor cümlelerim
Ruhum titriyor

Dolu olup nedensiz vururken gözlerime
Farkında bile değilsin
-Canım ne kadar yanıyor-

Kızınca ah ediyorum sana
Sensizliğimden kanıyor dilim
Hemen secdeye varıyor
Tövbe ediyor ruhum
-Canın yanmasın diye-
Yüreğimi koyuyorum sinene
Dokun bak

Bu kadar büyük severken
Aşkı içerken yüreğim
Kıyar mı yâr insan
-Canının canına-

Konuşmak istiyorum diyorum
İzin vermiyor
Şeytanın avukatlığına soyunuyorsun
Sözlerin kınından çıkmış keskin hicran yarası
Hâkim oluyor arada savcıyı oynuyorsun
İddia makamını destekliyor
Yalancı tanıkların

Yüreğime basa basa geçiyorsun ya içimden
Limon çiçeklerim titriyor kederinden

Söz savunmanın dediğin gün
Bil ki ben olmayacağım


Vurdum aşk ile yâr yüreğine
Söndüremez bu közleri deniz bile
-Öyle bir yangın ki bu-
Nemrut selâm durur
Yaktığım aşk ateşine

Yüreğin miracıdır aşk
Umutlan yâr

DENİZ_DERYA35
Güzel yorumuyla şiirime nefes olan, sözlere anlam katan sayın Ahmet Orman’cıya teşekkürlerimle.