güneşe tutunsam yüreğinden
çıksam yüce dağlar başına
bir türkü tuttursam, yanık
etraf toz bulut duman duman
efkar tüttürsem sigaramdan
içime de çeksem bir nefeste
ay ışığın olsam bağrı yanık

yıldızlara da kuyruk taksam
kaydırsam hayatımdan aşağı
çoşan asi nehirle birlikte
çamlar meşeler olsa tanık
yüzü de güneşe dönük
durabilir miydi alnı açık,
başı dik gölgem gibi cesur
olabilir mi ki benim gibi
kumsaldaki terk edilmiş kayık

şimdi sol yanım gibi duruyor
kumtaneleri arasındaki batık

sevdalara tutulsam yüreğinde
sanık olsam aşk mahkemesinde
kırsa kalemi hakim avucunda
darağacında sallansam göğün
gökkuşağı da boynuma dolansa
ilmek ilmek boyansa renkler
ve güneşin gölgesinde solsa

büyük aşklara da ölüm olmasa
yüksünür müydü yaşlı Dünya’m
sırtındaki dolunay kamburunu
yoksa sürtünür müydü hücremde
avucumu yırtan soğuk taşlara
gözyaşımla ıslanan bakışlara
dokunabilir miydi güneş gibi

sırılsıklam aşk tadında..!



Serdar Coşkun...