Kaç akşam ayrılık kararı verdim,
Kaç sabah kapına döndüm yeniden.
Geceler boyunca hayaller kurdum,
İhtimal busenle yandım yeniden.

Cebimde saklanan bir tutam saçın,
Rehberi olurdu hayale göçün.
Kaç kez yemin ettim unutmak için,
Yemini unutup andım yeniden.

Ateşin düştüğü yerdeki yara,
Yüzünden gönlümü bayıltan sara,
Hicranın zehrini sürdüm kenara,
Sevdanın balına bandım yeniden.

İçime işleyen derin kederin,
Açtığı kuyular karanlık derin,
Kaç kere çıktığım sonsuz seferin,
Başında nazına kandım yeniden.

Bağrıma sarılan yılanın dili.
Kalbime akıtır büyülü balı.
Sevgiyle tutunca uzanan eli,
Hasretle yanarken söndüm yeniden.

Sonsuzluk denilen sırra ermiştim,
Hicran ağacına ipi germiştim,
Kendimi asmaya sehpa kurmuştum,
Gözüne bakınca indim yeniden.

Evreni saklarken hasret ovası,
Dipsiz bir kuyuda gönül kovası.
Kalbimde çalarak bayram havası,
Vuslatın atına bindim yeniden.

Uykusuz geceler azdırdı derdi,
Şişeler peş peşe boşalıverdi,
Karanlık çözülüp şafağa erdi,
Kalbinin içine sindim yeniden.

Mehmet NACAR