Mü’min der;
Allah’tan korkarım, kuldan utanır.
Münâfık der;
Bu çağda, bu kafa, elbet aç kalır!
Mü’min der;
Helâl olsun kisbim, taamım dâhi.
Münâfık der;
Dürüste bir lokma, kim verir sâhi?
Mü’min der;
Yalan söylemekten, hıfzım dilerim.
Münâfık der;
Sermayem yalandır, dibin sularım.
Mü’min der;
Söz verip, sözümde durmak isterim.
Münâfık der;
Bulunca yüzünü, astar isterim.
Mü’min der;
Eminlik tacını, giydim başıma!
Münâfık der;
Bu dünyada senin, acep işin ne?

Mü’min der;
Ey Dostum! Gel dinle, ölüm var gelir,
Sahte saltanatın, elinden alır,
Unutma, mutlaka, arayan bulur,
Belâdan yüz çevir, Mevlâ’ya doğru!

Münâfık der;
Sen yürü yolunca, anca gidersin,
Bulursan bir vefâ, bana da dersin!
Benim hesâbımı, sen mi ödersin?
Yolum gider, malî hülyâya doğru.

Ozan İlo duydun, fıtrâtlar ne der!
Her ne eder herkes, kendine eder!
Münâfık kâfirden, en önde gider,
Mü’min koşar, Cennet-i Alâ’ya doğru...

Aziz Gönül Dostları!
İki gündür Radyo Şiir’de(www.siirkultursanat.com)
Can Dost, Makberi/Ahmet AKKOYUN’un Canlı Yayın proğramı
olması hasebiyle, siteye girmemiz mümkün olamadı, sizlerden
uzak kaldım, haklarınızı helal ediniz. Bir- iki gün içerisinde buluşup,
halleşebilmek dua ve niyazı ile, muhabbetlerimi arz ediyorum.