Portakal Bahçesi
Portakal bahçesinde bir bahçivanım ben
Her ağaç benim sevgilimdir
Her portakal çocuğum
Sevgim vardır hepsinde,emeğim

Hepsini tanırım ağaçlarımın
Her birinin adı,bir anısı vardır mâzimde
Güneş gibi parlaktır hepsi
Ve bal gibi tatlıdır

Portakal ağacıyım ben
Güneş benim için doğar
Sular bana doğru akarlar hep
Arılar benim için uçarlar

Portakalım ben çok tatlıyım
Zamanla turunculaşır bir sevimli olurum
Mutluluktur asıl kaynağım ve mutlu ederim
İnsanlar sevinirler beni görünce

Ben de benim işte
Tüm bunların içerisinde küçük hayatımla yaşayan ben
Kahraman değilim,bir yeteneğim de yok
Zamanla olgunlaşan bir sevgim var
Öyle dillere destan da değil gün geçtikçe büyüyen
Sevdalanan ve zamanla beni eskiten
Antikaya çeviren kalbimi ve değerli hale getiren
Kızartan bir elma gibi tatlılaşan
Fakat çok olgunlaştığında da çürüyen
Sahibi farketmezse şayet kimse tadına bakamadan
Yok olan bir ben var bende

Portakalım,bahçeyim,bahçıvanım ben
Hepsi içinde bir tek ben
Beraber çalışırız,beraber severiz,aşık da oluruz elbet
Ziyan olmaması için portakallarımız bir sevgili ararız
Kim bilir,geçerse senin de yolun bahçemizden
Uğra bize de birkaç portakal yeriz..

EflatunPınar