gurup batıyor ya ben
bir dokunsaydın
parmak ucu kadar yakındım

çok mu zorladım be adam
hadi git git sormam bir daha
zaten bakmıyor gözlerin eskisi gibi
ben gurupta takılı kalmış
sen gözlerinden gömmüşsün beni

hadi kır kalemi nasılsa olamam artık
hem renk dediğin ne ki
beyaza bile siyah lazımken
bana sen zor
zor zaten

unut gitsin
çok kırık ruhlar var ortalıkta
ha bir eksik ha bir tane ben
hem sen öldürmekle kalmamış
örtmüşsün gözlerini
peki
yine öyle olsun
olsun be adam


kısmet dediğin tabağında aş
yüreğinde kan yerine kanat çırpan yavru kuşlar
hadi madem yumdun gözlerini
ve dahi resmim yoksa gönül çerçeven de
sal adam azad et kuşları
hadi beraber kıralım kelamın belini
son bir kez daha


bir doğmuştuk
ikilendik
üç deyince
uçarlar zaten
olmuyor işte bak
ne senle ölünür
nede senle yaşanırmış

bari bir cümlede tek kalemle çizilmeli
zamanımız uymadı
olmadı be adam...