Hikmetinden sual olmaz Mevla’nın
Kimisine endam vermiş boy vermiş.
Kimisi her nesneye ağlarken,
Kimisine düğün vermiş toy vermiş.

Kimisine bol dağıtmış ilimi,
Kimisine çok görmüş bir kilimi.
Kimi bulamazken bir tek dilimi
Kimisine ‘’Ye dünyayı doy:’’vermiş.

Kimisine iman,ihlas , din vermiş.
Kimisine şeytan vermiş, cin vermiş.
Kimisine gurur, öfke, kin vermiş.
Kimisine bir acayip soy vermiş.

Kimisine lüle lüle saç vermiş.
Kimisinin kafasına taç vermiş.
Kiminin de çenesine güç vermiş.
Zembereği kurmuş öyle koyvermiş.

Kimisin âteş-i suzan eylemiş.
Kimini aynalı sazan eylemiş.
Kimini de köye ozan eylemiş
Kimisine nesirden de pay vermiş


Sami saygı ile etti yadını.
Bilemedi o bir meşe odunu.
Bilse idi anar mıydı adını?
Ne yazık ki gitmiş ona oy vermiş.