Kurudu gönül dalım bir yaprak yeşertmedin
Birazcık gözlerimi sevinçten yaşartmadın
Kerem aslı misali sevdalar yaşatmadın
Nam-ı büyük İstanbul yüreği küçük şehir

Hayalimde yeşeren umut dalımı yedin
Ömrümün peteğinden tatlı balımı yedin
Oturup bir öğünde otuz yılımı yedin
Doymak nedir bilmedin midesi büyük şehir

Sevdalar sokağında kap kaç yapar dilberin
Acılar makamında Hüzzam çalar tellerin
Sanki tiner kokuyor lalelerin güllerin
Havan sarhoş ediyor çiçeği çürük şehir

Pavyonlarda barlarda aç aç yapar beylerin
Taksim Tarlabaşı`nda cilve yapar geylerin
İstemem senin olsun ilçelerin köylerin
Erkeğin dişilerin karma karışık şehir

Şaheser güzelliğin mutluluğa yetmiyor
İçinde yaşamayı bir çoğu hak etmiyor
Yürekliyle yüreksiz bir arada gitmiyor
Tüyleri pırıl pırıl, kanadı kırık şehir

İmdat diye inlesen kimsecikler aldırmaz
Kötü yola düşeni kaldırımlar kaldırmaz
Burda insan saldırır başka canlı saldırmaz
Üzgünüm maalesef insanlık bitik şehir

Kimse beni duymuyor feryadım çıktı arşa
Vuslat eşlik etmiyor gönlümde çalan marşa
Burda hayat kalmadı umudum kaldı marsa
Sen kendine iyi bak elveda büyük şehir

Gemilerden simit at martılar aç kalmasın
Gittiğimi söyleme hiç biri ağlamasın
Kopardım iplerimi kimseler bağlamasın
Meçhule gidiyorum hoşçakal büyük şehir

Turan Ergün