Bu şiir, heceye ilk başladığım zamanlarda; “İkiden fazla ayakla hece şiiri yazabilir miyim?” düşüncesiyle yazılmıştır.

Bunun zorluğunu hece şiiri yazanlar bilir: Kalemin anlatımdaki kıvraklığı kayboluyor ve şiir mekanikleşiyor. Deyim yerindeyse, ayaklara esir oluyorsunuz.

Anlamı fedâ etmeden meramı anlatabiliyorsak ne âlâ!


Kadersizim, neylersiniz; kaderim
Kâr bilir de; kara yazar yazımı.
Kör şansıma yâverimdir kederim
Yâr olur da; yar’a çizer çizimi.

Çökük ruhum tiksintiyle dokulu
Hayâllerim uçar tiner kokulu.
Ufkum kayıp, fikrim korku sokulu
Dar alır da; zora çözer çözümü.

Sokağımız çöplüğünüz çöpümüz
Siz atınca aş dolar sır küpümüz!
Pisliğiniz; bak, yaldızlı hapımız
Kor yalar da; cara yüzer yüzümü.

Akşam olup örtülünce üstüme
Kapım açık; şeytanıma, puştuma!
Şerre mekân, bakılmadan rüştüme
Kör solur da; kura düzer düzümü!

Sokaklarda yürüyorsam günâha
Ben çocuğum adımı ver tamaha.
Mutluluk mu? Umut mu var? Sabaha
Var bulur da; yere bezer bezimi.

Kadın erkek en insânî hâliyle
Yüze gülüp şöyle sevse eliyle
Hiç olmazsa konuşsalar diliyle
Tor ölür de, kere süzer özümü.

Erdemoğlu huzurunu kaçırmaz
Vardan yoğa yoktan vara göçürmez
Yalanıyla Kafdağı’ndan uçurmaz
Ar gelir de, yıra dizer sözümü.

14.12.2005 08.10
18.12.2005 10.40

Yazı: Yazgı
Çizi: Çizgi

Yâr: 1. Sevgili 2. eskimiş Dost, tanıdık 3. eskimiş Yardımcı
Yar: Uçurum
Car: 1. halk ağzında Çağrı, tellal ile duyurma 2. İlan 3. Tehlike durumu
Tor: 1. halk ağzında İşe alışkın olmayan, yabani 2. Toy, acemi kimse 3. Olgunlaşmamış, ham 4. mecaz Çekingen, utangaç

Kur: 1. isim Karşı cinse ilgi göstererek onun hoşuna gitme, gönlünü kazanmaya çalışma
2. Birinin duygularını okşayacak biçimde davranarak onu elde etmeye çalışma

Ker: Kuvvet, kudret
Yır(ır): 1. halk ağzında Ezgi, türkü, nağme 2. Şiir