kalbim anıların sesiz rıhtımı...................



takatsız dizlerimle
yanaştım kırık dökük iskeleye
nedensiz ağladım dolu dolu bu gece
ben söyledim deniz dinledi
sözümü hiç kesmedi ne kadim dost idi

destursuz bir misafirim gecede
çevirmedi yüzünü ne deniz nede iskele
genzimdeki acıyla
mazi kalbimde yara diye söylendim
gecenin perdesini yırtarak koptu vaveyla
gidenler geriye dönmez dedi hiddetle deniz
bakındım teselli arayan gözlerimle
dedim umut idi muradım
bir tokat da sen attın
bilmezmisin deyip köpürdü denizlendi deniz

eğildim yüzüne baktım
gözleri takılıydı ufka
anladım ki bir bende değildi bu derin inceyara
birden koca bir dalga vurdu rıhtıma
yüzüme değdi ılık nefesi
farkındamıdır bilmem ne müşfikti esintisi

derin bir ahh çektim
dost dost dedim
vefası eksik olan diye gürledi
kenetlendi kolları boynuma
oda yaralıymış meğer ağladı doyasıya
topladı dalgalar eteklerine gözyaşlarımızı
doladı dalgaların boynuna
denizlendi deniz köpürdü dalga dalga

gecenin dar vaktinde
göğsünden bir tutam yakomoz kopup geldi
aydınlandı yüzü bilgece gülümsedi
artarken yakomozların raksı
yine de ümit kesme
diye payladı
susup sesini dinledim
ne engindi bilgisi ne bilgeydi kendisi
vurgun yiyen taraflarımı
avuttu denizin ninnisi

söyle şimdi nasıl geçer bu hayat
kırık kol kırık kanat
iki yana bıraktı çaresizce kollarını
marifettir adam gibi yaşamak
dudak büküp yanlışa
eğilip bükülmeden erdemlice yol almak
yaşamak
dediğin şey zor zanaat
işte hayat

sordum paramparça kederimle
bu can bu bedenden ayrılmadıkça
daha ne kadar acıya yanacak ömrüm
salladı başını usul usul
o bilge en munis tavrıyla
alacaklarını yaz bir kenarına dedi
yaz bir kenara






01.06.2012
ferhan erdoğan