işte şimdi yazasım geldi
cümleleri birer birer boğasım
bir şehri sulu sulu ağlattın yine
kaç logar patlattı gözyaşların
bense izmir yollarına benzemeye başladım delik deşik
hüznüm sessizliği kıskandıracak dercede lanetli
küsmeler utandı bendeki küskünlüğe!
dün gece bir şiir yazayım istedim son olsun
yüreğimle mürekkebimi aynı kaba koyup şiir defterlemle tutuşturayım istedim
Ama Bu şehir hala bana kal diyor bana
serseri ol sersefil ol
yetmedi diyor....küs ,incin öl istiyor,
Kal diyor inadına.
saçı sakalı uzat,
Kendini bile tanıma aynalarda diyor...

Bilmiyorki;
Bense artık üzülen, gülen ,ağlayan bir yalnızlığım,
aslında ben: aslında YOKLUĞUM.
AKLIMI toprağa gömdüm kemik gömen köpek misali
NEDEN Mİ;
Dün seni gördüm düşümde,
yağmur yağıyordu, Sezenden bir parça çalıyordu,
ve sen yine bana aşkımdan habersiz boş boş bakıyordun...
Unutturdu lal olan tutkun,suskun yüreğimin sessizliğini
Birşeyler karaladım kapkara geceye inat ,olmadı.
yine bişey değişmiyecek biliyorum ama,olmuyor iste.
Ne desen boş.

Anlayan susuyor, bilmeyen deli diyerek gülüyor
Evet sen bile inanma
zaten aşkımı bile çalıntı sanırdın ya sen
ne yalanı nede hırsızlığı sevmediğimi bile bile,
Oysa binlerce kez söylemişken sana
benim tek çaldığım şey senin omzuna düşen o tek bi SAÇ TELİNDİ...
onun için hırsız diyeceksen as beni,ve söyleyemediğim:
yalancıyım seni sevdiğimi hep saklayıp başka bin türlü yalanla kandırdığım için seni
her gördüğümde kızaran yüzümdeki kırmızılığı anlatırken yalanlar söyledim.
hastayım; hassasım dedim (tek hastalığım ve hassasiyetim senken.)
yalandı çünkü seni görünce iklimler bile değişiyordu bende.
Sonra ben seni bulunca kendimi kaybediyordum...

Yürekleri aynı tavada dövülmüş iki yabancı gibiydik seninle
Ben siyam ikizi gibi görürken senle beni
sen hep gece ve gündüz kadar zıt gördün ikimizi...
ve ben bu yüzden yaşarken öldüm bir yarım eksik
sense gece ve gündüz birbirini tamamlar diyerek bizsizliğe kılıflar buldun....

ve SON ve sahne kapanır,film biter.
yine mutsuz biten bir aşk hikayesi herkes
Ayrı bir köşede birilerine ağlar....


Mehmet Kovancı