Neden,neden yetmiyor içten gönül vermek
İmkansız bir şehrin
İmkansız bahçelerinde mi yeşerecek sevmek
Bomboş ışıksız odalarda yaşamak
Senin gözlerine dalmakmış,çaresizliğe bakıp kalmak


Ben sana,aşkına,hayatıma çaresiz kaldım
Hakettin diyorlardır belki, evet hakettim
Ama yüreğine bir nokta acı girmesin diye
Gözlerinden bir damla yaş düşmesin diye
Bütün denizleri gözyaşlarımla beslemeyi hakettim


Ben seni kalbimin attığını hissettiğimden beri sevdim
Yüreğimin bütün kıpırtılarını avuçlarına serdim
Hayallerimden hayallerine bir yol
Hani seviyorum dedin ya
Yüreğime sadece o tek kelimeni verdim


Gözlerin öyle bir ateş bıraktı ki yüreğe
Öylece kaldım ne bir adım ileri ne de bir adım geri
Bu kadar,bu kadar mahkum olunur mu çaresizliğe
Hayat öyle bir umutsuzluğa gömmüş ki seni
Böyle durulur mu dedim, aşkın yıprattığı yüreğe


İnsan yüreğinden vazgeçer mi? senden vazgeçmek yok
Umutsuzluğun mahkumiyetinde kalmak zor
Seninle hayallerimde sarılmakta mı çok
Çaresiz bomboş dörtduvar arasında
Çürüyüp çöksemde seveceğim seninle öğrendiğim hayatlarda


Sana son satırları yazacak kalemimi
Son damla mürekkebe daldırırken
Gözlerim gözyaşlarına vurgun, çaresizliğe haykırırken
Olmaz mı dedim,sevda bu, yetmez mi
Çaresizliğin sardığı yüreğimin sessizliğe haykırışlarını hissederken


HAYAL ROMAN