artık kendini avutma vaktidir ey şair
küssen kaç yazar günahsız sevecen aynalara
dünden kalan incebelli kadehleri çarpsan da soğuk duvarlarına meyhanenin

çaresiz bir teslimiyetin çeyrek kalasındasın
sevda türküleri anlamını yitirmiş baksana
nakaratları bölük pörçük, tatları hep geçmişe dair
gitme vaktidir buralardan
köşene çekilme vaktidir adamım
artık kalemi kırma vaktidir küsmeden aynalara



son közler de yavaş yavaş külere karışıp gidiyor
cezvedeki belki de son kahvedir
bir fincan ya çıkar ya çıkmaz
sunsan da dosta kırkyılın mı var
yürek bomboş yürek al kan yüz düşmüş dil korkak
sevmek sevilmek aştığın dağların arka yüzünde
bohçanda biraz bahar biraz dikenli gül çokça pıtırak
nadim bir ruh ve yitik heyecanlar


düştüğün kaldırımlarda elinden tutan olmaz
koynuna yar bekleme şair
artık kendikendine gelin güvey olma
ve azraille iyi geçinme vaktidir adamım
dudaklarına çalınan bir parmak balla yetinme
gaydırıguppak gülümsemelere bile razılık vaktidir
varana dek menzile.


acı çekiyorsun bilmez miyim
isyanın en kralını yazıyorsun ruhunun soğuyan mintanına
günde on gömlek eskitiyorsun, on çarık
gözlerin süzüldü kaldı yol gözlemekten
diline gam oturdu keyfi dört köşe bilmez miyim
bilirim de bilmesine ben yine bildiğimi derim


agopa hakkını helal et, sen duymadın çekip gitmiş ötelere
meyhanesini satmış hıyar satacak zırtabozun birine
boş ver üzülme hem sana ne artık karanfil satsa ne değişir
bohçanda biraz bahar biraz dikenli gül çokça pıtırak
nadim bir ruh ve yitik heyecanlar
var nasıl olsa.


gönül koyma kayan yıldızına
başka semalara ışık oluyor diye
çaresiz bir teslimiyetin çeyrek kalasındasın
gitme vaktidir buralardan
köşene çekilme vaktidir
artık kalemi kırma vaktidir
artık kendikendine gelin güvey olma
ve azraille iyi geçinme vaktidir adamım
artık kendini avutma vaktidir ey şair
kendini boşa yorma.


Abdurrahim Kahraman