bir bakıyorsun pencereden yağmur yağıyor
ellerin ulaşınca ellerime ayaz

yüreğini dök şiire diye haykırdı gözlerin
bir zaman tünelinde yolculuk yaptım o vakit
sana şiir yazmayacam dedim, olmuyor
gel gör ki hiçbir şey olduğu gibi değil
sadece yaşanmışlıklar kalıyor geriye

tesadüfi bir şekilde buldum seni
yine tesadüfi bir şekilde kaybettim

ben şansa inanmam çünkü erken doğmadım
annemden yedi aylıkken gelmedim dünyaya
her şey tamam oldu ondan sonra tanıştım dünyayla

ben başkaları gibi şansa inanmam

karşılaşmamız sadece tesadüfi olmuştu
kayboluşun keza öyle
nasıl sevdim seni nasıl oldu sorma bana
bir nedeni yok sevdim sadece
sevdim ve kayboldun

şimdilerde ağaçlar yaprağa bürünmüş
benim ilkbaharla işim yok
mevsimleri yaşamak gibi bir isyanım olmadı
her şey ilk olduğundan farklı
meselası da yok bu adına tarif veremediğim kayboluşun
karanlık niye karanlık çünkü güneş başka yerlere gitmiş olmalı
sessizlik neden sessizlik çığlığım içimde kalmış

güzelliğe kim tarif koymaya çalıştıysa eğer
hep eksik kalmış sözleri
seni görmeden yazılmış tek mısra bile
ihanettir kağıda ve de kaleme

şimdilerde depremler oluyor tüm hücrelerimde
artçı sarsıntılarla başlayıp yıkıcı olmaya başladı
her şey anlamını birer birer yitiriyor
yıkıntılar içinde ellerim toz duman
dayanacak gücüm yok demiyorum
sadece güneş doğuncaya kadar geceyle mücadele ediyorum

bazen öyle soğuk oluyor ki kış akşamları gibi
ve bazen öyle bir sessizlik çıldırasıya
korkuyorum çoğu zaman her şeyden
...ykp