Dört bir tarafıma
Ağlayan duvarlar örülmüş
İki kolumda iki kelepçe
Kendimi zincirlere vurmuşum
Duy sesimi gardiyan
Ben bir gönül mahkumuyum
Ne olur salda gideyim sevdiğime
Kıyma bu kutsal sevgimize
Hiçmi vijdanın kalmadı senin
Hiçmi merhametin yoktu
Sana sesleniyorum
Ne olur duy sesimi gardiyan
Sevdiğimi son kez olsun göreyim
Ona doyasıya sarılayım
Bana çok görme bu hasreti
Seninde Annen Baban
Eşin ve çocukların vardır
Kendini birazcıkta olsa
Benim yerime koymanı isterim
Unutmaki hepimiz faniyiz
Belki bu kadersiz hayatımızda
Adımız kader mahkumuna çıksada
Bizlerinde bir kalbi,bir ruhu var
Her ne yaparsak yapalım
Hangi hataya düşersek düşelim
Bizlerde herkes gibi
Etten kemikten bir insanız
Kader bizi buralara atsada
Bizlerinde herkes gibi
Nefes alıp yaşamaya hakkımız var
Aç gayri demir kapılarıda gideyim
Yetmezmi bunca yıl yattığım gardiyan
Kim isterdi ki bu rutubetli
Bu soğuk odalarda yatmayı
Ömrünün en güzel yıllarını
Demir parmaklıkların ardında
Özgürlüğü bekleyerek geçirmeyi
Sana sonkez sesleniyorum
Bir kalbin bir ruhun varsa eğer
Elini vijdanına koy gardiyan
Zamanım doldu artık benim
Aç artık kapılarıda gideyim
Annemi Babamı sevdiklerimi
Öylesine çok özledim ki
Kokuları burnumda
Tütüyor gardiyan
Bunca senedir yaşadığım
Bu acı tecrübelerimden sonra
Dört duvar arasında
Boşa geçen senelerimde
Bir kitap yazdım
İnsanlar bu kitabı okuyup
Benim hayatımdan
İbret alsınlar diye
Ben 40 yaşından sonra
Hayata bağlanmaya çalışan
Bir gönül mahkumuyum
Yaşadığım bunca çileden sonra
Ben sadece geride kalan
Özgürlüğümü istiyorum
Sence çok şeymi istiyorum gardiyan...

Ufuk GÜNEY