Sanki çare avcunda bir kibrite hapsolmuş,
Sigaranı çalan var sanki önünden bugün.
Ellerin buz parçası, çehren sararıp solmuş,
Isırganlar batıyor o gül teninden bugün.

Aşkım bir kahvelik mi, hiç mi hiç susamadın?
Biraz daha kal dedim, güldün, umursamadın.
İki yılını verdin, bir dersi asamadın,
Dakika satın aldım mahşer gününden bugün.

Biz ki kavuşmak kadar hasreti de yar bildik,
Arş bile yetmez derken bugün arza eğildik.
Zamana çığır açan aşıklar biz değildik,
Sen Leyla’dan ıraksın, bende Mecnun’dan bugün.

Götürmek istesem de saçından tuta tuta,
Yüreğim çivi gibi, gereğim çürük tahta.
Bu yüzden engel oldum ruhumdaki hilkata,
Sabrımsa erkekliğin bil ki şanından bugün.

Çözüm gitmemen için tutmak mı saçağından,
Ya da bir silah bulup vurmak mı bacağından.
Her şey öyle farksız ki çocuk oyuncağindan,
Ben miydim ki bezdiren seni canından bugün.

Ben ömrümü aşk ile yaktım yandırdım zaten,
Bir deliden ziyade neyi andırdım zaten.
Ben beni sensizlikle cezalandırdım zaten,
Suçum hangi nizamdan, hangi kanundan bugün?

Daha fidan dikmeden sanki dal eğrilmişti,
Hiç bir şeyin başı yok, her şey sonundan bugün.
Daha sen ayrılmadan tabutum ayrılmıştı,
Yıkayıp kaldırdılar beni yanından bugün.


Bayram Mecit