avuntu öfkeyi bastırırsa demiştim
içimdeki serabı kaygılı o flu ezgiye
iyileşirse
ayalarımdaki pansuman artığı dualar
yüzümün dirgen yemiş tırpan izleri
sözdü, misafirdin
pınar kurur ya da rüzgâr dinginleşirse
terkedene dek adın ilmihâlimden
yas aklı işte
sana çıkan tüm yollar yasaklı ya şimdi
ondan değil
seni hiç yalnız yürütmedim
gidecektim auramı da alıp kendimden...


tümden gittiğini anlatamadığım doğru
bilinçaltı hücrelerime
ki biliyorum tüm belkilerim hâlâ zafiyet halinde
doyarsa sahra ormanları suya
hırsızlanırsa kulaklarımdan sesinin izdüşümü
yollar benimdi
yeşil bakan başka resimler de aşk anımsatırsa
vazgeçerse fısıltılar kulaklarımı desibellere boğmaktan
karnım bahsetmezse bir daha doymaktan
korkma, kârla örtüğüm yok kaybın üzerini
alıştım nicedir zarlarla bağdaş kurmaya
ama silinmezse hafızamdan ’seviyorum’ objektifli siluetin yine de
zarar yok
yine de!..



bu olmalı
tarifeli sefer dedikleri
tarifsiz acılarla bezeli
yanakları ayırmalı şimdi resimlerden
şimdi kendine gülmeli göz bebekleri
delinmeli dudak izlerine alışık mataralar
son sarhoşluk faslı değil bu aşkın
ayılmadan asılan ta kendisi!..



ToprağınSesi


.