Turgut Uyar’a

evet, ben pis bir adamım
utanırım su içen kuşları ürkütmekten
pençelerini kuşlara hazırlayan kedilere pisi pisi pist demekten
ucuz meyhanelerde buruk şaraplar içerim pis bardaklarla
kırbaçlanan atlar üzerine bahis oynarım
kaybedip bütün paralarımı hırslarımdan arınırım
sonra oturur ağlarım böğrü mahmuzlanmış atlara

yaşadıkça bir yalnızlığa artarım
işte bunlar tıkışık otobüslerde tutunduğum
ellerim kirli ellerim büyük alışkanlıklarım
bunlar eskiciden aldığım yeni giysilerim
mezartaşı gölgesi gibi çünkü eskimiş bayramlarım
öpülmemeli ellerim benim bu büyük alışkanlıklarım

evet inadına uzun gecelerin sönmüş ateşleri
soluğumun ve oylumların daraldığı aşklarım
kısacık günlerim durgun akşamlarım
kullanılmış tıraşbıçakları renkli renkli sıkılmış dişmacunlarım
sabahlarım işte yapış yapış bardaklarda soğuyan çaylarımla
tral lal la
evet ya ben pis bir adamım pis bir adamım

sokaklarda evlerde buruk buruk içkilerde
bir yaşamayı bulamam ararım ararım
onlar da orda arar
bir isyanın anısı gölgesidir bir adam
bir ağacın gölgesi anısıdır bir kadın
bulamadığımızı yalnızlıklarda sanırım

olsun ben pis bir adamım
ama bazen de büyük sulara denizlere benzerim
gök ışır mavi ben mavi mavi yansırım
kış gelir kurşuni ben içimi karalarım

sonra bazen biraz da kuşlara benzerim
bakarım ki kış ortasında güneş bir bakarım
ortalığa dökülür sokaklara çıkar şarkılarım:

"ben pis bir adamım
geceler uzundur alkoller kısa
tıraşbıçaklarına uygundur hep uzayan sakallarım
pis bir adamım ben pis bir adamım
her şeyleri unutur kumar oynarım

soğuyan çaylarım sönen sigaralarım
olmayan çocuklarıma kafiyesi olmayan mısralarım
olmayan dillerimde tanıklıklar aradığım
ben pis bir adamım pis bir adamım
gözlüklerim vardır güneşi süzer sıkıntılarım
bakışlarım yoktur gözlüklerim vardır çıkarır kırarım
ellerimle benim bu büyük alışkanlıklarım
pis bir adamımdır ben pis bir adamım
kanlı sokaklardan geçer bu pis kokan ayaklarım
evet, giderim kuytulara
aşklarda olmamışa ağlarım"