Dinlenilmemek Dinlenememek Olur Ey Kuş!




resmetsem olmaz harbi sağlam yumruk bu
göğsüme tutunan son bir köz
ve yağmurun ince dalgası denizlerimde kımıl kımıl
özleyen bir çocuğum ben sadece
camın arkasında oturup argo bir sigara yakan hayata


belki çamurdur bunca yürüdüğüm yol
belki sakidir sahici sunduğum
sarhoşluğumun ümitlendiği akşamlarda
kendine doğru kıvrılan öksüz bir suyum
saçlarım yukarı doğru uzar benim allahım
sanma ki biliyorum, suçsuz muyum


çekil önümden, sana bu gece yorgan olmayacağım, ey ölüm
beni eskilere itekleyen o sesin yok mu, gömüldüğüm
ağzımı dayayıp iç çektiğim o kalbin yok mu, sömürdüğün
bir rüya ortasında balık tutuyorum, balıklar ağımda kördüğüm
çekip almak istesem seni benden
utanırım diye kendimle aşk, övündüğüm


sokaklar ekmek için, ekmek için sokaklar
başka dağlardan iniyor kuşlarım
hep başka günlerden acı çekiyorum
bir de farklı seviyoruz deyişin yok mu, çok güceniyorum
güvendiğim için sana dün gece ettiğim telefon ortasında
kan türetip üstüne üstlük susuyorum - susmak durmakla sevişme pahasına
şimdi hangi rüzgara dönüyorum bilemiyorum


cebimden üç şey çıkar çıksa çıksa
ama söylemem ne olduklarını, sen tasarla
sen anla beni bir güneşin yağında duran kavrulmuş ayak gibi
yürümediğim yollar kovalarken gölgemi
sessizlikten mi sensizlikten mi kelebek olurum
bir günlük ömrüm kalır, kesin o sıra



yıldızlar kaç tane say, öyle gel kendine
benimle konuş
yıldızlar kaç tane ay, bir soru yağmurunda
bin güneş kaç papatya eder, öyle benimle konuş
bir vurmaz iki duyar ihtiyarsam kendinle öyle durul
bulaşığını yıkadım hayatın, sofram bu
bil de kurul. kadınlığım yırtıldı
o da olursa sevmiyorum olur, anca budur


söylediklerin, hep söylediklerin
bir ağacın esnediği ormanlara ancak duyulur
gerçi geçerliliği yok hüzünlerin açmadığın dalda
bir fincan kahve molası, uzun bir yol daha
ve ardından küsmüşler okulunda aklım öğrenci hala



git desem kal, kal desem gidersin nasılsa
ok tutmayı bilsem yapacağım bu işi
bir elma dişleyişin bir saç tarayışın bir yıkanışın
arındırmıyorsa sevmemeyi bir farkı yoktur yorulan onca atla
tanrı seni takmıyorsa fişini çek
bildiğim budur, bir dediğim tek gerçek



çok düşünürüm biliyorsun
yeni bir renk arar gibi ararken ben seni
kaybolduğun izlerde buldum hatırayı
kestim ellerimle kestim ellerini kestim
ah niye gittin diye sormuyorum ah niye
ben sadece ben niye ben bittim
ama artığı yok, ama artık yok geçti



daha dün gece anlatmamış mıydım sana, bu kediler burada üşür diye
çöplerin ortasına bıraktım kendimi, bu gün de böyle bitti!






Payanda