Ehlibeyt söylerdi dilin
Sevgi derdin benim dinim
Biz de seni sevdik pirim
Selam sana Mahzuni can

Haksızlığa karşı duran
Baş tacımız ozan olan
Her gönülde bir taht kuran
Selam sana Mahzuni can

Sazı sen çaldın biz sevdik
Haykırdık deyiş söyledik
Namını Pir Sultan bildik
Selam sana Mahzuni can

Nefsine uyanlara yuh
Feryat edene vah dedin
Gönül ehli kamil idin
Selam sana Mahzuni can

Milletine ışık saçan
Ezilene arka çıkan
Hapsedilip çile çeken
Selam sana Mahzuni can

Kırk yıl evvelinden bildin
Amerika katil dedin
Ölmedin sen öldürüldün
Selam sana Mahzuni can

Pirim Hünkar Veli derdin
Yoluna canı verirdin
Kavuştun murada erdin
Selam sana Mahzuni can

VASİYETİM
Ben Ölünce sevenlerim toplansın
Ağlamayıp benim sesim çalsınlar
Dualar etsinler kendi dilimden
Gökyüzüne kızıl ışık salsınlar

Ankara da yüklesinler dengimi
Berçenek de başlatmıştım cengimi
Nevşehir’e taşısınlar rengimi
Hacı Bektaş’ı şeyhine dalsınlar

İnanarak gittim yüce Allaha
Hüseyin’le düştüm ah ile vaha
Yanlış imam elin vurmasın daha
Bir seyitle namazımı kılsınlar

Üstüme ’Bir Ozan Bektaşı’ yazın
Ama yazıları derince kazın
Çekem diye şu beş taşın ayazın
Ara sıra kışın beni bulsunlar

İki fidan dikin selviden olsun
Cemler yapılırken yüreğim dolsun
Bir de bostan yapın altında kalsın
At yolcular karpuz kelek alsınlar

Yakın kaldı, yakın kaldı zamanım
İşte gidiyorum kaşı kemanım
Benim sevgiydi dinim imanım
Sevenlerim beni böyle bilsinler

Can taşıyan canlı mutlaka ölür
Değişir dünyadan başka şey gelir
Benim kim olduğum yavrular bilir
Ehlibeyt dünyası sahip olsunlar

Mahzuni asalet sözüne doydum
İnsanlık adına serimi koydum
Ben Ali’yi sevdim, Ali oğluydum
Bütün sevenlerim hoşça kalsınlar.

17 mayıs 2002 tarihinde hakka yürüyen değerli ozan
Çağımızın Pir Sultan’ı Mahzuni Şerif
Eserlerin dilimizde
Sevgin gönlümüzde yaşayacak.
Maraş’a selam
Seni doğurana saygı
Yaradana şükran borcumuz var.